شادمانی و دلخوشی برای چه؟
سؤال:
اگر شبههی «یک نفر» را از طریق اینستاگرام، تلگرام و ... برطرف کردیم، آیا باید شادمان و دلخوش باشیم و خود را «اثرگذار» بپنداریم و اینستاگرام و غیره را محل مناسبی برای فعالیت دینی و فرهنگی بدانیم؟
پاسخ به این سؤال را در «ادامهی مطلب» بخوانید.
پاسخ:
خیر!
حقیقتا هیچ جایی برای شادمانی و دلخوشی وجود ندارد.
آشکار است که بدنهی مستضعفان عالَم زیر یوغ و سیطرهی بیرحمانه و بیامان شبکهی عصبی و ارتباطی دشمنِ محاربِ صهیونیستی است؛ این است که مهم و تعیینکننده میباشد و همین است که باید فهمید و فهماند.
حجم عظیمی از جوانان و نوجوانان عالَم در «قتلگاه»های دشمن همهروزه و همهلحظه در حال به قتل رسیدن هستند، آنگاه ما دلخوشیم که توانستهایم «یک شبهه» را از ذهن «یک نفر» پاک کنیم؟! زهی بلاهت و حماقت! همانند آنکه هواپیماهای دشمن همهروزه به خاک ما یورش ببرند و هزاران نفر از مردم ما را به قتل برسانند و ما دلخوش به رفع شکستگی پا یا بند آوردن خون چند نفر باشیم. مسخره و مبتذل نیست؟
گرچه میتوان «یک نفر»ها را در اینستاگرام هدایت کرد، اما اینها «یک نفر»هایی بیش نیستند و چون دشمن به آنها اجازهی تشکیل جبهه و شبکه و جریان نمیدهد، لذا هیچ قدرتی ندارند و هیچ تهدیدی برای دشمن نمیآفرینند.
اصلا مگر تمام شبهات و ضرباتی که در اینستاگرام و ... به مخاطبان وارد میشود، تحت رصد ماست و از همهی آنها اطلاع داریم که بخواهیم علیه آنها عملیات کنیم؟!
فرض کنیم که توانستیم فلان شبههی «یک نفر» را در بستر و شبکهی دشمن پاسخ دهیم. بعدش چه؟ اگر همین فرد چند لحظهی بعد با انبوهی از شبهات ویرانگر دیگر روبرو شد چه؟ آیا ما در لحظات بعد هم به آن فرد دسترسی داریم و از اعماق ذهن تخریبشدهاش باخبریم؟ اصلا آیا میتوانیم به تکتک شبهاتش پاسخ محکم دهیم؟ آیا من و شما به پیچیدهترین و سهمگینترین شیوههای «جنگ شناختی» کاملا آگاه و مسلّطیم؟ آیا اصلا زمان این کار را داریم؟ «شبهه» در یک لحظه تولید میشود و در لحظهی دیگر انتشار مییابد، اما پاسخ به هر یک از آنها چه بسا روزها و هفتهها و حتی ماهها توان و زمان ما را به خود مشغول سازد و به هدر دهد. این نوع کنش و مبارزه حقیقتا عاقلانه و حکیمانه است؟ اصلا مگر تمام مفاسد شبکههای دشمن از جنس «شبهه» هستند؟ فرض کنیم که توانستیم به همهی شبهات آن فرد هم پاسخ دهیم. اگر چند لحظهی بعد، آن شخص ناخواسته یا خواسته با تصویری مستهجن در اینستاگرام یا غیره مواجه شد و همهی تلاشهایمان به باد رفت چه؟
غرض از تصدیع آنکه؛
اینگونه تخیلات و توهمات در خصوص «اثرگذاری در فضاهای دشمن» در واقع ناشی از «بخشینگری» و «کلانداوری» است که متأسفانه تعداد بالایی از عزیزان حزباللهی به آن مبتلا هستند.
نویسنده: ابَرشاگرد
- ۰۰/۱۰/۲۱